Arif Hikmet ef. Begić

Arif ef. Begić, rodio se 13. decembra 1889. godine u Bužimu u trgovačkoj porodici od oca Hase i majke Hanče djevojački Mustafić. Kod čuvenog krajiškog alima Šerif-ef. Bajrića uspješno okončava bužimsku medresu. Nakon što je ostao bez oca, 1904. godine, odlučuje se za nastavak obrazovanja u Istanbulu.

Daru-l-mušafeku je uspješno okončao 1911. godine, nakon čega upisuje Pravni fakultet. Zbog balkanskog rata i prekida rada fakulteta prekida i studij. Mobilisan je i odlazi na front. Nakon završetka rata, vraća se u Istanbul gdje biva imenovan za upravnika jedne osnovne škole.

Tu je ostao do 1915. godine. Tokom l sv. rata je također mobilisan i upućen na front u Mezopotamiju ( današnji Irak). Završetak rata dočekuje sa visokim vojnim odlikovanjem za hrabrost “ Harb medalesi”.

U Istanbulu je ostao do 1922. godine nakon čega se vraćao u svoj rodni Bužim. Na svom polju poljoprivrednom gazdinstvu ostaje aktivan do 1947. godine nakon čega je primljem u službu islamske vjerske zajednice gdje je svoj doprinos dao u narednih 20 godina.

Službovao je u džematu Konjodor ( Bužim) i džematu Čaglica ( Velika Kladuša) sve do 1968. godine kada je penzionisan. Iste godine 6. augusta je i umro. Pokopan je u haremu džamije Bužim-Grad. Zbog svog intelekta i bistrine u Turskoj je dobio nadimak “Hikmet” što znači mudri odnosno učeni.

Govorio je arapski, turski, i perzijski te se služio njemačkim jezikom. Bio je oženjen sa krupljankom Džihom Džigumović sa kojom je stekao tri sina i dvije kćeri. Kako se i danas pripovijeda, donio je sjeme paradajza u Bužim koji je dotad bio nepoznata kultura. Kao obrazovan čovjek sa iskustvom iz rata, djelimično je poznavao i medicinu što mu je u rodnom kraju priskrbilo i titulu “narodnog ljekara”.

Za života je sebi osmislio Tarih ( epitaf) za nišan i zadužio sinove da ga ispišu na obilježju kad umre.

Epitaf-tarih glasi:

“Dragi Bože

Ti oprosti Arifu-hodži

robu Tvome,

koji čeka strašnog suda

u hladnome grobu svome”.

(Bilten Ilmijje Muftijstva bihaćkog)