Selefijska ulema širom muslimanskih društava, ranije a pogotovo danas, je zamišljala da su oni jedini čuvari islama i jedini autentični čuvari suneta. Tu imaginarnu ulogu su davali sami sebi, na tom putu su kitili sami sebe raznim pohvalama, a iza njih nisu ostajali nikakvi značajniji društveni uspjesi ili dobre društvene reforme. Uglavnom su kreirali međimuslimansku netrpeljivost, društveni nered, i pravdali nasilje. I danas je uglavnom tako, selefijska ulema je širom svijeta uglavnom izvan svih značajnijih zvaničnih obrazovnih institucija, uglavnom ne učestvuju u društvenim procesima i reformama i slično tome. Selefijska ulema dobiva na pažnji uglavnom kada izjavi neku arhaičnu glupost o ženama, ljudskim pravima, o novotarijama, kada ismijava muslimane koji nisu kao oni, i kada govore jezikom međumuslimanskih podjela.
Selefijska ulema nije korektiv savremenoj ulemi, niti je preostali čuvar islama. Oni bi se prije mogli staviti u okvir hadisa u kojem poslanik Muhammed alejhisselam kaže:
„Kome Allah želi dobro, podari mu shvatanje islama."
Ovaj hadis se najbolje prepoznaje na selefijskoj ulemi, ljudima koji ostanu tolike godine u izučavanju islama, porodice investiraju maksimalne resurse u te ljude, da bi se na kraju oni bavili ženskim temama oko kojih se klasična ulema razilazila prije hiljadu godina i da bi živjeli na marginama društvenih procesa. Nekada kao posmatrači a nekada ni kao to.
Ogledan u selefijskoj samodopadnosti, već neko vrijeme imam osjećaj da sam veći selefija od samozvanih selefija, i da sam čvrsto i postojano na straži suneta Muhameda alejhisselam.
Preuzeto: Hafiz Omer ef. Bušatilić