U tumačenju 61. ajeta sure Ali Imran Ibn-Kesir između ostalog navodi događaj o dolasku delegacije hrišćana iz Nedžrana u džamiju Allahovog Poslanika:
„Došli su u Medinu kod Allahovog Poslanika, a.s. Ušli su u njegovu džamiju dok je on klanjao ikindiju. Na njima su bile svešteničke odore i ogrtači koji su ih činili lijepim poput ljudi Benu-l-Haris b. Ka'ba. Kaže: Oni od ashaba koji su ih vidjeli su rekli: „Poslije njih nismo vidjeli delegaciju poput njih. Nastupilo im je vrijeme njihove molitve, pa su ustali u džamiji Allahovog Poslanika da je obave, pa je Poslanik, a.s., rekao: „Pustite ih!" Zatim su obavili molitvu okrenuti ka istoku..."
(Ibn-Kesir, Tefsiru-l-kur'ani-l-azim, 480/1, Ihjau-t-turasi-l-islami, Kuvajt, Prvo izdanje, 1996. g.)
Poslanik, a.s., je, prema ovome, dozvolio hrišćanskim sveštenicima da obave molitvu u njegovoj džamiji, što otvara mogućnost za brojna pitanja:
- Da li je Poslanikova, a.s., dozvola hrišćanskim sveštenicima da obave molitvu upućenu Svetom trojstvu (Ocu, Sinu i Svetom duhu) potvrda njihovog vjerovanja? Ako kažete da onaj koji čestita hrišćanski praznik priznaje njihovu vjeru, onda i onaj koji im odobrava molitvu Trojici u džamiji isto tako priznaje njihovu vjeru!
- Da li je Poslanik, a.s., zadovoljan da se Bogu pripisuje dijete pa dozvoljava da se hrišćani mole takvom Bogu u njegovoj džamiji?
- Da li je Poslanik, a.s., zadovoljan da se Bogu pripisuje majka - Bogorodica, pa im je sa takvim ubjeđenjem dozvolio da obave molitvu u njegovoj džamiji?
- Da li je Poslanik, a.s., zadovoljan da se vjeruje u božije raspeće pa im je dozvolio da sa takvim ubjeđenjem obavljaju molitvu u njegovoj džamiji?
Ukoliko čestitanje praznika izjednačimo sa priznavanjem vjere, onda i dozvoljavanje molitve moramo izjednačiti sa priznavanjem vjere, što će na kraju, prema toj metodologiji, dovesti do proglašavanja samog Poslanika, a.s., nevjernikom!
Sami ef. Džeko