Budući da su Ibn Ebu-l-'Izza osudili svi alimi njegovog vremena, izuzev jednog hanbelijskog učenjaka, postavlja se pitanje o razlozima zbog kojih je Islamska zajednica od svih napisanih komentara Tahavijeve poslanice štampala upravo Ebu-l-'Izzov komentar. Jedan od najznamenitijih bošnjačkih alima Hasan Kafija Pruščak također je napisao komentar Tahavijeve akide. Na Pruščakovom je komentaru dr. Zuhdija Adilović odbranio magistarski rad na Univerzitetu “Muhammed b. Saud” u Rijadu 1992. godine. U tom je radu pokušao dokazati da je Pruščakov komentar skraćena verzija Ibn Ebu-l-'Izzovog komentara. Na početku svog djela Svjetlost istinske spoznaje o temeljima vjere: komentar Tahavijeve akide, govoreći o onima na koje se poziva u objašnjavanju temelja vjere, Pruščak piše: “To su prije svega ashabi, tabi'ini i svi njihovi sljedbenici, kao što su fakihi ummeta Ebu Hanife Nu'man ibn Sabit, Ebu Jusuf Ja'kub ibn Ibrahim, Ebu 'Abdullah Muhammed ibn Hasan eš Šejbani i svi ostali prvaci koji su ih slijedili, do kijametskog dana.” U drugom svom djelu iz akaida Rajske bašče o temeljima islamskog vjerovanja, kojeg je Pruščak pisao u isto vrijeme kad i komentar Tahavijeve akide, on spominje i nekoliko drugih učenjaka na koje se oslanja: “Ja sam našao da su u nauci o Božijem Jedinstvu najljepša djela i najzbijenije radnje: El Fikhul Ekber od našeg Najvećeg imama (misli na imama Ebu Hanifu, op.a.), zatim Akaid Tahavijin, Omer-Nesefijin, Senusijin i Sujutijin – Božija milost s njima. Ta djela, pored lijepog poretka, fine sređenosti i savršenog izbora, sadrže najvažnije tačke temelja vjere i biser korisnih pravila o čvrstom vjerovanju, tako da zaslužuju da se ispišu i iskite po suncu i mjesecu”, zapisao je Kafija, ne navodeći ne samo u ovom nego ni u drugim svojim djelima ni spomen imena Ibn Ebu-l-'Izza. Uprkos tome, dr. Adilović krajnje neutemeljeno cijeli svoj rad gradi na tezi da je Pruščakov komentar, ustvari, skraćena verzija Ebu-'Izzovog komentara. “Interesantno je da se Kafija, r.a., pišući ovo djelo, najviše koristi poznatim komentarom Ibn Ebi-l-'Izza i u potpunosti se oslanja na njega, tako da slobodno mogu reći da ovo djelo predstavlja skraćenu verziju komentara Ibn Ebi-l-'Izza. Što se tiče naučne vrijednosti ovog djela, ona se, prije svega, ogleda u značaju teme koju obrađuje. Zatim, u tome što je autor slijedio metod ehlu-s-sunneta ve-l-džemata u istraživanju akaidskih tema, te za osnovu svog komentara izabrao Tahavijevu poslanicu koja predstavlja suštinu akide prve generacije muslimana. Pored toga, autor se koristi Ibn Ebi-l-'Izzaovim komentarom koji je poznat po ispravnosti metoda”, piše Adilović. Na osnovu Pruščakovih riječi s početka njegovog djela, gdje kaže da će se koristiti “svim važnijim komentarima Tahavijeve akide”, dr. Adilović izvlači zaključak da se Pruščak koristio i Ebu-l-'Izzovim komentarom. Adilović očito učitava vlastiti sistem vrijednosti i prioriteta u Pruščakovo djelo, a koliko mu je važan Ebu-l-'Izz, osuđen od uleme svog vremena, govori i podatak da on u svom magistarskom radu eksplicitno staje na stranu Ubu-l-'Izza kad god se Pruščakovi stavovi ne podudaraju sa stavovima Ebu-l-'Izza. Možda je najvažnije to što Ebu-l-'Izz ne oponira samo Pruščaku nego i samom imamu Tahaviju, s kojim se ne slaže u nekim važnim pitanjima, što je primijetio i prof. dr. Samir Beglerović, profesor akaida na Fakultetu islamskih nauka u Sarajevu. Da bi se jedan komentar smatrao skraćenim komentarom drugog djela, onda u njemu ne bi smjelo biti nikakvih odstupanja u sadržini i suštinskim porukama koje šalje. U ovom slučaju, u svim pitanjima koja su differentia specifica ehli-sunnetskog akaida u odnosu na akaid antropomorfista, Pruščak zauzima radikalno drugačije stanovište od Ebu-l-'Izza.
Tu činjenicu nije mogao opovrgnuti ni sam Adilović, koji u takvim slučajevima uvijek brani Ebu-l-'Izza, očito smatrajući Pruščakovo djelo manjkavim: “I pored činjenice da je Kafija maksimalno koristio Ibn Ebi-l-'Izzaov komentar, on rijetko doslovce prenosi njegove citate, nego ih veoma vješto skraćuje i mijenja njihovu konstrukciju tako da tekst dobiva sasvim drugi, novi raspored. Pored toga, Kafija, r.a., na pojedinim mjestima nudi potpuno nove komentare koji se ne nalaze u komentaru Ibn Ebi-l-'Izza, a u pojedinim pitanjima zauzima sasvim oprečne stavove”, konstatira dr. Adilović. Povjerovati da je Pruščakov komentar skraćena verzija Ebu l 'Izzovog komentara može samo onaj koji više vjeruje Adilovićevim riječima nego vlastitim očima. I naravno, komisija koja je Adiloviću dala zvanje magistra, a kojoj je ideološka podobnost magistarskog rada važnija od naučnih metoda na osnovu kojih se ustvrđuju naučne istine. (Hamza Ridžal, STAV, Mudrost.ba